Türü: Yüksek Lisans / Tekstil Mühendisliği
Tez danışmanı: Doç. Dr. İpek YALÇIN ENİŞ
Öğrencinin adı/soyadı: Suzan ÖZDEMİR
Destekleyen kuruluş / Proje bilgisi: TÜBİTAK, Proje ID: 121M309; BAP, Proje ID: 43368
Özet
Bu tez kapsamında gerçek kan damarı yapısını anlamak ve fibröz vasküler greftlerin mekanik özellikleri üzerine yapılan son çalışmaları geniş ve karşılaştırmalı bir şekilde incelemek için ayrıntılı bir literatür taraması yapılmış olup, deneysel çalışmalarla birlikte yapısal parametrelerin mekanik davranış üzerindeki etkisine vurgu yapılmıştır. Amaç, geçici ve biyolojik olarak parçalanabilen ve otolog damarın yerini almasına olanak sağlayan vasküler greftlerin mekanik stabilitesini korumak için gerekli olan tasarım parametrelerine ışık tutmaktır. PCL, PLA, PLCL ve PLGA biyopolimerleri kullanılarak üretilen, farklı lif oryantasyonu ve konstrüksiyona sahip yapılardan oluşan lifli vasküler iskeleler üretmek ve bunların fiziksel, morfolojik ve mekanik özelliklerini analiz etmek için deneysel çalışmalar gerçekleştirilmiştir.

  

 

Türü: Yüksek Lisans / Yenilikçi Teknik Tekstiller
Tez danışmanı: Doç. Dr. İpek YALÇIN ENİŞ
Öğrencinin adı/soyadı: Sinem Hazal AKYILDIZ
Destekleyen kuruluş / Proje bilgisi: BAP, Proje ID: 43387
Özet
Mikroplastik kirliliği, makro-boyutlu plastiklerin doğada mikro veya nano-boyutlu plastiklere ayrışması sonucu ortaya çıkan kritik bir çevre sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Mikroplastiklerin oluşumuna neden olan birçok sektör bulunmaktadır. Bunların başında tekstil sektörü yerini almaktadır. Petrol türevli tekstiller genellikle polyester, poliamid ve akrilik gibi çeşitli hammaddelerden üretilmekte ve bu liflerden üretilen sentetik kumaşlar, üretimlerinden tüketimlerine ve hatta bertaraf süreçlerine kadar büyük miktarda mikrofiber atık oluşturmaktadır. Bu tez, tekstil endüstrisinden kaynaklanan mikroplastiklerin tespiti, ayrılması ve analizi için gerekli adımlara odaklanmaktadır. Tez kapsamında gerçekleştirilen deneysel çalışmalar üç ayrı bölümde incelenmiştir. Yapay olarak elde edilen tekstil atık sularının çeşitli kimyasallarla arıtılarak organik maddelerin uzaklaştırılması işlemi tezin ilk deneysel aşamasını oluşturmaktadır. Daha sonra endüstriyel tekstil atıksularında mikroliflerin filtrasyon ve analiz işlemleri gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın ilk iki bölümü üretim aşamasına odaklanırken, üçüncü bölüm kullanıcı aşamasına odaklanmaktadır. Bu kapsamda kumaşların yapısal özellikleri dikkate alınmış ve kumaş türü, kalınlığı, gramajı ve hammadde cinsi gibi özelliklerin mikrolifsalınımında nasıl etkili olabileceği incelenmiştir. Tez kapsamındaki elde edilen deneysel bulgular değerlendirildiğinde, tekstil atık sularında mikroliflerin tayini, ayrıştırılması ve analizi açısından önemli adımlar atıldığı düşünülmektedir.

  

Türü: Yüksek Lisans 
Tez danışmanı: Doç. Dr.Umut Kıvanç Şahin
Öğrencinin adı/soyadı: Ayşin Acır Sükuti
Özet

Teknolojinin gelişmesiyle birlikte hayatımıza giren kurutma makinelerine olan ihtiyaç, insanların çalışma hayatına daha çok dahil olması ile günden güne artmaktadır.  Zamandan ve yerden tasarruf etmek isteyen ve çamaşır yıkama-kurutma prosesler için daha az efor sarf etmek isteyen insanlar, bu makineye daha çok yönelmektedir. Kurutma makinesi teoride faydalı bir ürün olarak görünse de, insanların çekinerek kullandığı bir üründür. Bu hissiyatın en temel sebebi, kurutma makinelerinin belli tekstil tiplerini özellikle pamuk içeren tekstilleri çektirmesidir. Bu çalışma kapsamında problemin ana kaynağını belirleyebilmek ve kullanıcıların günlük hayattaki çamaşır yıkama alışkanlıklarını yakından tanıyabilmek amacıyla bir anket gerçekleştirilmiştir. Anket sonuçlarına göre çekme problemi tespit edilerek kullanıcıların günlük hayatta en sık çekme gözlemlediği tekstil ürünlerini simüle edecek kumaş numuneleri tedarik edilerek aşamalı bir deney planı kurgulanmıştır. Ankette belirtilen farklı marka ve modellerde kurutma makineleri satın alınarak, detaylı algoritma analizi ve çekme testleri uygulanmıştır. Bu çalışma öncül çalışma olarak gerçekleştirilmiştir ve sonucunda piyasada bulunan kurutma makinelerinin çekme oranları arasında bariz bir fark olmadığı, hepsinin benzer oranlarda çekmeye neden olduğu görülmüştür. Tambur devrinin yavaş olmasının ve tambur giriş sıcaklığının yüksek olmasının, kısmen çekmeyi olumlu yönde etkileyen parametreler olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca kurutma süresi ile çekme oranı arasında doğrudan paralel bir bağlantı olduğu görülmüştür. Ardından kullanıcı koşulları da göz önünde bulundurularak test planı kurgulanmış ve ½ Kesikli Faktöriyel Deneysel Tasarım çalışması planlanmıştır. Deneysel tasarım testleri ve öncül çalışma sonucunda elde edilen tüm veriler, bir matematiksel model oluşturulmak üzere toplanmıştır. Matematiksel model R programı kullanılarak geliştirilmiştir. 111 test verisi doğrudan modele beslenerek, kurutma makinesi marka ve modelinden bağımsız şekilde çekmenin tahminlenebilmesi hedeflenmiştir. Oluşturulan model %97.5 doğruluk oranıyla tahminleme yapabilmektedir.

Matematiksel model oluşturulurken, modele eklenen parametrelerin önem ve etki dereceleri belirlenmiş ve çekmeyi etkileyen en önemli parametrenin tambur devri ve kurutma süresi olduğu saptanmıştır. Algoritma tasarımı yapılmadan önce, çekmenin kurutma makinesi içerisindeki gelişimini ve nem ile olan ilişkisini anlayabilmek adına, periyodik olarak 20 dakikada bir test numunelerinin çekme oranları farklı kapasitelerde ölçülmüştür. Çıkan veriler grafikleştirilerek, kurutma başından itibaren çekmenin en iyi sonucu verdiği bir nokta olduğu tespit edilmiştir. Bu noktaya “Kritik Nem Noktası” adı verilmiştir. Yapılan periyodik takip testlerinde, kritik nem noktasına kadar, pamuklu tekstillerin herhangi bir mekanik hareketten etkilenmediği ve çekme göstermediği belirlenmiştir.

Aksine, çamaşır makinesinden belli oranda çekmiş olarak gelen tekstilin kurutucuya atıldığında, kritik nem noktasına gelene kadar kendini saldığı ve boyutça genişlediği tespit edilmiştir. Kritik nem noktasından sonra kurutmaya devam edildiğinde, tekstilin çekmeye başladığı ve kurutma tamamlanana kadar çektiği gözlemlenmiştir. Yapılan tüm deneyler sonucunda elde edilen bulgular bir araya getirilerek, pamuklu tekstillerin tamburlu kurutması sırasında çekme oranını azaltmak için bir algoritma tasarımı yapılmıştır. Algoritma tasarımında en önemli kriter tambur devri olduğu için tamburun durduğu, düşük hızda ve yüksek hızda döndüğü çeşitli varyasyonlar kurgulanarak denemeler gerçekleştirilmiştir. Öncül çalışmada çıkan sonuçlardan biri, en iyi çekme oranının sererek kurutma sonrasında elde edildiğidir. Tekstile etki eden tambur hareketi yani mekanik hareketin, sererek kurutma seviyesine yaklaştırılması algoritma tasarımında göz önünde bulundurulan en önemli kriterdir. Kritik nem seviyesine kadar 2800 RPM konfigürasyonunda kurutma yapıldıktan sonra, tamburun 1800 RPM’e kadar yavaşlatılıp 2.5 dakika boyunca döndüğü, ardından 7.5 dakika durduğu konfigürasyon tüm denemeler içerisinde en düşük çekme oranını vermektedir. Belirlenen algoritma tasarımında homojeniteyi ve daha hızlı kurutmayı sağlamak amacıyla, sistem ek ısıtıcı ile desteklenmiştir.

Yapılan öncül çalışmalarda ve DOE test kurgusu sonucunda, kurutma süresi direkt olarak çekmeyi etkilediği için, ek ısıtıcı eklenmesi ile de çekme oranı daha da iyileşmiştir. Referans alınan Pamuklu Ekonomik programının boydan çekme oranı örme test numunesinde %9.2, dokuma test numunesinde %2.1 iken, geliştirilmiş olan yenilikçi algoritma tasarımı sonrasında örme test numunesinde boydan çekme oranı %6.6, dokuma test numunesinde ise %1.6 olarak ölçülmüştür. Yeni algoritma tasarımının sonucu olarak boydan çekme oranı örme tekstillerde %28, dokuma tekstillerde %24 iyileştirilmiştir.

Türü: Yüksek Lisans / Tekstil Mühendisliği
Tez danışmanı: Prof.Dr.Fatma Banu Nergis - Dr. Nebahat Aral Yılmaz
Öğrencinin adı/soyadı: Nursema Pala Avcı

Özet

Atopik dermatit (AD), cildin kurumasına, döküntüler ve iltihaplanmaların meydana gelmesine sebep olan kronik, kaşıntılı ve inflamatuar bir deri hastalığıdır. AD’nin ilaç tedavisine alternatif olarak hidrojeller, ıslak sargılı pansuman veya doğal yağ katkılı yara örtüleri gibi çeşitli tamamlayıcı tedaviler geliştirilmiştir. Sentetik ilaçlara alternatif olarak doğal yağlar son zamanlardaki çalışmalarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Kekik yağının (TEO) antibakteriyel özelliği, sarı kantaron yağının  (HPO) yara iyileşmesine katkıda bulunması ve hodan yağının (HO) AD’li hastalarda vücut tarafından sentezlenemeyen ve dışarıdan alınması gereken, eksikliğinde ciltte kuruluk oluşmasına neden olan esansiyel yağ asitlerinden olan gama linolenik asit (GLA) içermesi nedeniyle, bu tezde nanolifli yara örtücü yüzeylerin oluşturulmasında katkı maddesi olarak tercih edilmiştir.  Polimer olarak biyouyumlu polivinilalkol (PVA), polikaprolakton (PCL), polivinilprolidon (PVP) kullanılarak emülsiyon ve eş-eksenli elektro eğirme yöntemleriyle üretilen nanolifli yüzeyler karakterize edilerek,  lif ve yüzey özellikleri, antibakteriyel etkinlik ve salım davranışları açısından test edilmiştir.

Türü: Yüksek Lisans / Tekstil Mühendisliği
Tez danışmanı: Prof.Dr.Fatma Kalaoğlu
Öğrencinin adı/soyadı: Özlem Yüksel
Destekleyen kuruluş / Proje bilgisi: 

Özet

Bu çalışmadaki amaç, ipliğin lif kesit şekli ve filament sayılarının kumaşın nemi iletme kabiliyetini nasıl etkilediğinin deneysel olarak araştırılmasıdır. İplikler naylon6 70/17 yuvarlak,70/24 yuvarlak,70/34 yuvarlak,70/48 yuvarlak,70/68 yuvarlak, 70/40 köpek kemiği, 70/48 trilobal, 70/36 içi boş kesitli ipliklerden üretilmiştir. Bu iplikler dikişsiz süprem örgüde aynı ayarlarda örülmüştür. Daha sonra örme kumaşların iplik ve kumaş kılcal ıslanması, hava geçirgenliği, su buharı geçirgenliği, ısıl iletkenliği, ısıl direnci ve ısıl emiciliği, transfer ıslanma, su buharlaşma oranı ve kuruma hızları ölçülmüştür. Deneysel veriler IBM SPSS Statistics v26 yazılımı kullanılarak değerlendirilmiştir. One-way veya two-way varyans analizleri, değişken üzerinde bağımsız değişkenler arasında herhangi bir etkileşim olup olmadığını anlamak için one-way/ two-way ANOVA kullanılmıştır. Regresyon analizi kullanılarak bazı eğri fonksiyonu tahminleri yapılmıştır.

İpliğin lif kesiti ve filament sayılarının giysinin konfor özellikleri üzerinde doğrudan etkisi olduğu sonucuna varılmıştır. İlk olarak, örme kumaşların kılcal ıslanma davranışındaki farklılıkların doğrudan lif kesiti ve iplikteki lif sayısındaki farklılıklardan kaynaklandığı belirlenmiştir. Kumaşın hava ve su buharı geçirgenliği azalmasına rağmen, elyaf yüzey alanı arttıkça bir kumaştan kılcal ıslanma oranının arttığı gözlenmiştir. İkincisi, kumaşın termal iletkenliği, kumaş yapısının gözenekli alanlarında hapsolmuş havadan önemli ölçüde etkilenir. İçi boş elyaf ve köpek kemiği elyafı enine kesitli kumaşlar, farklı enine kesitli kumaşlar arasında daha yüksek termal direnç, daha düşük termal iletkenlik gösterir. İçi boş elyaf ve köpek kemiği kesitli ipliklerle yapılan örme kumaşlar, kumaş yapısındaki hava miktarının fazla olması nedeniyle ısı transfer sürecini yavaşlattığı için en yüksek ısıl direnç ve difüzyon değerlerini, en düşük ısıl soğurma ve ısı akışını gösterir. Son olarak, lifin makromoleküler yapısı da lifin kuruma kapasitesini etkiler. 70/36-HLW ve 70/40-DB en yüksek kuruma hızlarına sahiptir, bunun en yüksek kılcal emişe sahip olmasından kaynaklandığı sonucuna varılmıştır. Ayrıca filament sayısının küçük olması kuruma hızı üzerinde oldukça etkilidir. Sonuçlara göre, içi boş elyaf, köpek kemiği elyafı, testlerin ilk 5 dakikasında diğer enine kesitli elyaflara kıyasla daha iyi kılcal ıslanma kabiliyeti ve kuruma kabiliyeti performansı göstermiştir. Deney sonuçları değerlendirildiğinde, nihai kullanım alanı ile ilgili farklı kullanım amaçları için önerilerde bulunulmuştur. Yetersiz bilimsel çalışmalar nedeniyle gelecekte iç giyim ve spor giyim için farklı kesitlerde köpek kemiği lifi ile ilgili deneysel çalışmalar yapılması önerilmektedir.

Türü: Yüksek Lisans / Tekstil Mühendisliği
Tez danışmanı: Prof.Dr.Fatma Banu Nergis 
Öğrencinin adı/soyadı: Ayşe Berna Karabulut

Özet

Spor giyim, spor yaparken veya fiziksel egzersiz sırasında giyilen ayakkabılar da dahil olmak üzere, artan bir talebe sahip olup, gelişkin konfor özelliklerine sahip spor kıyafetleri her zamankinden daha popüler hale gelmiştir. Kullanıcının konforunu artırmak, uygun lifler kullanarak tasarlanmış kumaş yapıları ile mümkün olabilmektedir. Bunu sağlayabilmek üzere bu çalışmada, geri dönüşümlü PA66 ve PA6-Umorfil sürdürülebilir liflerden mamul iplikler ve 44 dtex elastan kullanılarak çift katlı boşluklu (spacer) örme kumaşlar üretilmiştir. Bağlantı ipliği olarak ise PA6 FDY monofilament iplik kullanılmıştır. Sonuçlar, kullanım ve amaçlara bağlı olarak, giysilerin farklı kısımlarında geri dönüştürülmüş ve Umorfil poliamid lifleri kullanımının spor giysilerin konfor özelliklerinin iyileştirilebileceğini göstermiştir. Bu tür sürdürülebilir liflerin kumaş yapısında kullanılması, aktif spor giyim konforunun elde edilmesi için uygun olduğu gibi çevreye de saygılıdır.

Türü: Yüksek Lisans / Tekstil Mühendisliği
Tez danışmanı: Prof.Dr.Gülay Özcan
Öğrencinin adı/soyadı: Muhammed Emin Çoban
Destekleyen kuruluş / Proje bilgisi: Arçelik

Türü: Yüksek Lisans / Tekstil Mühendisliği
Tez danışmanı: Dr. Öğr. Üyesi İpek YALÇIN ENİŞ
Öğrencinin adı/soyadı: Janset Öztemur
Destekleyen kuruluş / Proje bilgisi: TÜBİTAK,  Proje ID: 121M309
Özet
Tez kapsamında, vasküler greft yüzeylerinin ihtiyaçlarını karşılamak adına yüksek biyouyumluluk ve uygun bir biyobozunma süresine sahip PLA, PLLA ve PCL polimerleri seçilmiştir. Bu biyopolimerler ile bu biyopolimerin farklı oranlarındaki karışımları, düşük toksisiteye sahip olan çözücü sistemleri kullanılarak elektro-eğirme işlemine tabi tutulmuş ve lifli yüzeyler elde edilmiştir. Çözelti ve üretim parametreleri, lifli yüzeydeki hücre aktivitesi standartlarını karşılamak için yüzey üretim aşamasında optimize edilmiştir. Morfolojik, termal, kimyasal ve biyolojik analizleri gerçekleştirilen yüzeylerin küçük kalibreli vasküler greft materyali olarak kullanılabilirliği test edilecektir. Tez bulgularının çok güncel ve ticari olarak başarıya henüz ulaşılamamış bir çalışma konusu olan küçük kalibreli vasküler greftler için yenilikçi bir materyal alternatifi sunacağı ve bu yönde yapılan çalışmalara ışık tutacağı düşünülmektedir.

 

Türü: Yüksek Lisans / Tekstil Mühendisliği
Tez danışmanı: Doç. Dr. Ali Kılıç
Öğrencinin adı/soyadı: Merve Nur Sağırlı

Özet

Bu tez çalışmasında, nanolifli elektret filtre üretimi hedeflenmiş ve matın üretimi esnasında ve üretim sonrasında uygulanan elektrostatik yüklemenin filtre performansına olan etkisi incelendi. Ham madde olarak gerek kimyasal gerekse fiziksel yapısından dolayı pek çok avantajlı özellikleri bulunan poliviniliden florür (PVDF) polimeri kullanılmıştır. Üretim yöntemi ise çözeltiden üfleme ve elektro üfleme olarak belirlenmiştir. Çözeltiden üfleme yöntemi ile nanolifli matın üretimi gerçekleştirilmiş ve ardından üretilen mat korona deşarj yöntemi ile elektriksel olarak yüklenmiştir. Aynı çözelti kullanılarak elektro üfleme yöntemiyle de nanolif üretimi gerçekleştirilmiş ve bu iki matın filtre performansı kıyaslanmıştır. Çözeltiden üfleme ile elde edilen matın verimi %55, basınç farkı ise 43 Pa olmuştur. Korona uygulaması ile basınç farkı değişmezken filtre verimi %10’dan fazla artarak %68’e ulaşmıştır. Elektro üfleme ile elde edilen matta ise %97 verime ulaşılmıştır. Ancak bu yöntemde basınç farkı da yükselmiş ve 175 Pa olarak elde edilmiştir. Matların sahip olduğu filtre performansının ne kadarının elektrostatik, ne kadarının mekanik etkiden kaynaklandığını gözlemlemek amacıyla izopropil alkol (İPA) ile nötrleme işlemi yapılmış ve nötr hali test edilmiştir. Ayrıca matların bu performansı muhafaza etme özelliklerinin değerlendirilmesi için belirli sürelerde tekrarlı ölçümler (gün 1, gün 3, gün 7, gün 17) gerçekleştirilmiştir. İPA uygulaması sonrasında, herhangi bir yükleme işlemi yapılmamış olan nanolifli matın verimi ve basınç farkı sırasıyla %41 ve 43 Pa iken korona uygulanmış olan matta %45 verim ve 45 Pa basınç farkı ölçülmüş, elektro üfleme ile elde edilen matta ise verim %85, basınç farkı ise 160 Pa olarak kaydedilmiştir. Bu durumda, çözeltiden üfleme ile elde edilen matta, verimin yaklaşık %10’unun elektrostatik yakalama mekanizmasından kaynaklı olabileceği yorumu yapılabilmektedir. Elektro üflemede de, elektrostatik yakalama mekanizması yaklaşık %10 verimi kapsamaktadır. Öte yandan, korona ile yüklenmiş olan matta, elektrostatik yüklemenin sağladığı verim yaklaşık %20 olmuştur. Tekrarlı ölçümlerde ise 17 günün sonunda çözeltiden üfleme ile üretilmiş matın verimi %2, korona yüklemesi yapılmış olan matın verimi %8 ve elektro üfleme ile elde edilmiş matın verimi %15 azalmıştır. Böylece elektro üfleme ile üretilen matın veriminin zamanla azalma hızının diğerlerine kıyasla daha yüksek olduğu sonucu çıkarılmaktadır.

   

    

Türü: Yüksek Lisans / Yenilikçi Teknik Tekstiller
Tez danışmanı: Prof. Dr.Cevza Candan

Tez Eş Danışmanı: Dr. Öğ. Üyesi Nebahat ARAL YILMAZ (Yeditepe Üniversitesi)
Öğrencinin adı/soyadı: Bilge Koyuncu
Destekleyen kuruluş / Proje bilgisi: İTÜ BAP,  Proje ID: 42927 

Özet

İyonlaştırıcı radyasyonlardan biri olan X-ışını, tıbbi teşhis ve tedavi, nükleer santraller ve uzay araştırmaları gibi birçok çalışma ortamında bulunmaktadır. Radyasyon kaynakları vücuttaki hücrelere mutajenik ve kanserojen etkiler oluşturmakta ve insan sağlığına son derece zararlı olabilmektedir. Bu nedenle radyasyon alanlarında çalışan uzmanlar, radyasyona doğrudan maruz kalmamalı veya maruz kalınan radyasyon minimum seviyeye indirilmelidir.

Beer-Lambert yasasına göre, X-ışınını soğuran malzemelerin atom numarası, yoğunluğu ve kalınlığı X-ışınının zayıflama performansı açısından oldukça önemlidir. Etkili koruyucu malzeme katmanları oluşturmak için farklı tiplerde polimerler ve yüksek atom numarasına (Kurşun (Pb), Bizmut (Bi), Tungsten (W) ve Baryum (Ba)), sahip malzemeler ile kompozitler oluşturulmaktadır. Toksisitesi ve ağırlığı nedeniyle koruyucu malzeme olarak kullanılan Kurşun (Pb), bazı sınırlamalara sahiptir. Son dönem çalışmalarında sıkça yer bulan kurşun (Pb) içermeyen, hafif ve etkili radyasyondan korunma giysilerine yönelik araştırmalar özellikle yüksek atom numaralı malzemelere odaklanmıştır.

Tez kapsamında düşük ağırlıkta, çevre dostu ve etkili radyasyon koruyuculuğu sağlayan, tekstil esaslı malzemeler geliştirilmesi hedeflenmiştir. Bu amaç doğrultusunda, %100 pamuk, bezayağı dokuma kumaşlar taşıyıcı yüzey olarak kullanılmış olup; bu yüzeyler üzerine su bazlı polimerlere eklenen mikro boyutlu bakır partikülleri ile ön çalışma yapılmıştır. Daha sonra, mikro ve nano bizmut oksit tozları yardımıyla hazırlanan kaplama patları laboratuvar tipi rakleli kaplama makinası kullanılarak uygulanmıştır. Çalışma sonucu elde edilen kaplanmış tekstil yüzeyleri Fourier Dönüşümlü Kızılötesi Spektroskopisi (FTIR) ve Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) ve Enerji Dağılımlı X-ışını Spektroskopisi (EDS) ileri karakterizasyonu yöntemleri yardımıyla analiz edilmiştir.  Geliştirilen malzemelerin X-ışını kalkanlama performansları ise TSE EN 61331-1:2014 Standard’ı kapsamında “Dar Işınlanma” geometrisi kullanılarak Türkiye Enerji, Nükleer ve Maden Araştırma Kurumuna (TENMAK NÜKEN) ölçtürülmüştür.

Tüm veriler ışığında çalışmanın hedefleri doğrultusunda, kurşun içermeyen ve kurşun muadili koruma sağlayabilen kaplanmış kumaş formunda giyilebilir tekstil malzemeleri geliştirilmesinin uygun olduğu görülmüştür. Kurşun eşdeğeri korumalar için gerekli kaplama kalınlıkları çalışılmıştır. Yapılan çalışmanın sonucunda, %60 nano bizmut toz içeren ve 0,9225 mm kalınlığında üç katmanlı tekstil kompozit malzemesi 40kV’da %83 koruma ve 60 kV’da %71.3 koruma sağlamıştır. Aynı hacimsel orana sahip mikro bizmut toz içeren numunenin, 60 kv’da %60.2 zayıflatma sağladığı ölçülmüştür. Çalışmada, nano metal toz katkılı numunelerin, mikro metal toz katkılı numunelere göre daha yüksek bir radyasyon tutma oranına sahip olduğu ölçülmüş ve nano boyutlu tozların yapı içinde mikro boyutlu toz parçacıklarından daha düzgün bir dağılıma ve yayılıma sahip olduğu gözlemlenmiştir. Ayrıca, yeterli kurşun eşdeğeri seviyenin katmanlı tekstil kompozit malzemeleriyle sağlanabileceği görülmüştür. Enerji seviyesi arttıkça malzemelerin radyasyon tutuculuk seviyesinin düştüğü ölçülmüş; fakat numunelerin kalınlıkları arttırılarak radyasyon koruma seviyeleri %95 ve üzerine kadar ulaşılabileceği değerlendirilmiştir.

Sonuç olarak bu tez kapsamında, tıp alanında kullanılmak üzere kurşun içermeyen, doğa dostu, nano ve mikro toz içerikli tekstil esaslı malzemelerin, geleneksel tekstil üretim yöntemleri kullanılarak X-ışınlarına karşı kurşun eşdeğeri yeterli korumaya sahip olabileceği gösterilmiştir.